എന്റെ താപസമൗനത്തിലേയ്‌ക്കു
പെയ്‌തിറങ്ങിയ മഴത്തുള്ളിയായിരുന്നു നീ ...
നിന്നെ സമുദ്രമാക്കിയതു ഞാനാണ്‌ .
പക്ഷേ ....
ഞാന്‍ പുഴയായതും ഒഴുകിയതും
അഴിമുഖത്തിന്റെ അതിര്‍വരമ്പുകടന്നുവന്ന്‌ ഇണചേര്‍ന്നതും
നീരാവിയായി മേലോട്ടൊഴുകിയതും
നീലിമയിലേയ്‌ക്ക്‌ പടര്‍ന്നുകയറി
കറുത്തമേഘകെട്ടുകള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒളിച്ചു കളിച്ചതും
വെളുത്ത മേഘങ്ങളുടെ തൂവല്‍കെട്ടുകള്‍ തഴുകിയതും
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പ്രകാശം ചോര്‍ത്തി
രാത്രിക്ക്‌ സമ്മാനിച്ചതും
രാത്രിയുടെ രഹസ്യനാഴിയില്‍
സഫലമാകില്ലെന്നു ഉറപ്പുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ശേഖരിച്ചുവെച്ചതും
ഉറക്കത്തെ പടിക്ക്‌ പുറത്തുനിറുത്തി
നിഴലുകളോട്‌ കൊഞ്ചിയതും
രൂപവും ശബ്ദവുമില്ലാത്ത ഒന്നില്‍നിന്ന്‌
അനുഭൂതി കവര്‍ന്നെടുത്തു ലാളിച്ചതും
പ്രണയത്തിന്റെ നനവ്‌
മഴത്തുള്ളിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ടാണ്‌!